Prolog

Bo dziś jest dzień, który coś zamyka,
z kimś trze­ba się roz­stać, coś opuścić trzeba.
I choć ser­ce krzyczeć każe- mil­czeć trzeba.

-Nie martw się. – powiedział kojącym głosem, który zawsze uspokajał moje galopujące serce. – kiedy wszystko się ułoży,  wrócę.

Wierzyłam mu.

Problem zaczął się wtedy, kiedy on nie dotrzymał obietnicy.

Nie wrócił…

Może po prostu zapomniał?

*************************************************************************************

Siemano ;)))

Wiem, że strasznie krótki, nawet nie wiem, czy to można nazwać prologiem. Po prostu nie lubię i nie potrafię i ich pisać. Obiecuję, że o wiele więcej dowiecie się w rozdziałach.

Pozdrawiam ;D